Πες τα μεγάλε!!!

Ένα πράγμα που συμβαίνει συχνά στο blogging, και προσωπικά δεν μου αρέσει, είναι ότι πολλές φορές κάτω από ένα ποστ λαμβάνεις σχόλια του τύπου " καλά τα λες", "εξαιρετικό άρθρο", "συμφωνώ απόλυτα". Δεν με ενοχλεί η επιβράβευση, ούτε η ταύτιση απόψεων. Φαίνεται πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων των ποστ μου, άποψη μου είναι η άποψη της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Προσοχή! Όχι η άποψη που μας πλασάρεται ως της πλειοψηφίας, αλλά η πραγματική άποψη. Εκείνο που με ενοχλεί είναι πως αυτοί που "συμφωνούν" και "επικροτούν" σπάνια αναδεικνύουν οι ίδιοι επώνυμα αυτή την άποψη. Και πολύ περισσότερο ότι ακόμη πιο σπάνια τη διαχέουν μέσα στην πραγματική κοινωνία.

Το πρόβλημα είναι εντονότερο στις μικρές τοπικές κοινωνίες σαν αυτή που ζω. Κάποια στιγμή η κοινωνία γύρω σου που σε ξέρει σαν ενεργό πολίτη, σαν επαγγελματία, ανακαλύπτει και την παράπλευρη ιδιότητα του blogger. Δεν την κατανοεί απόλυτα βέβαια, όπως η ίδια η blogoκοινότητα, αλλά διαπιστώνει πως έχεις το θάρρος της γνώμης σου. Και εκεί γεννώνται δυο θέματα :

Το πρώτο είναι ότι προσπαθούν να καταλάβουν γιατί έχεις το θάρρος της γνώμης σου! Τι σκοπό , τι στόχο έχεις? Τι συμφέρον εξυπηρετείς? Για τους περισσότερους δεν μπορείς να έχεις άποψη και να τη λες δημόσια χωρίς αυτό να είναι απλά μια στάση υπευθυνότητας και πρόκλησης διαλόγου. Το πιο κουφό που άκουσα τελευταία ήταν πως "αυτός έχει πολλά λεφτά και δεν έχει ανάγκη κανέναν, γιαυτό τα λέει χύμα"! Αναμενόμενη θα μου πείτε άποψη μιας μικρής και κλειστής κοινωνίας που συνήθισε να "συναλλάσεται".

Το δεύτερο ενδιαφέρον θέμα είναι ότι όλο και περισσότεροι σου λένε "πέστα, καλά τα λες". Και μάλιστα κάποιοι σου μεταφέρουν και πληροφορίες "εμπιστευτικά, για να τα γράψεις". Προφανώς γιατί οι ίδιοι δεν μπορούν ( τα περί συναλλαγής που λέγαμε) ή δεν θέλουν (για να μη φανεί ο σκοπός τους). Και συχνά ψάχνουν το ... κορόιδο για να τα πει! Κάπως έτσι τους έχουν μάθει οι δημοσιογράφοι, κάπως έτσι νομίζουν ότι λειτουργεί και ο πολίτης -blogger.

Αυτό το "παιχνίδι" της αποδοχής της ιδιότητας του blogger - ενεργού πολίτη μέσα στην κοινωνία που ζει, δείχνει το βαθμό κατανόησης από τους πολίτες των νέων μέσων, των δυνατοτήτων τους. Και όσο κι αν κάποιοι πανηγυρίζουν ότι γίναμε επιτέλους κοινωνία των social media, τους πληροφορώ με λύπη μου ότι χαμπάρι δεν έχουμε πάρει ακόμη.

Γιατί το στοίχημα των Social Media είναι η δικτύωση, όχι όμως μόνο μέσα στο virtual περιβάλλον, όπου ανταλλάσσουμε εκ του ασφαλώς, και συχνά ανώνυμα, απόψεις, ειδήσεις και ενίοτε ...φιλάκια, αλλά κατ' επέκταση στην πραγματική κοινωνία, όπου πρώτα και κύρια πρέπει να δικτυωθούμε, να συμμετέχουμε επώνυμα και συγκροτημένα, να συνεργαζόμαστε επαγγελματικά, να επικοινωνούμε.

Το ζητούμενο είναι διττό : Ο - έστω και ανώνυμος - blogger πρέπει να είναι επώνυμος ενεργός πολίτης στην κοινωνία που ζει. Αλλά και η κοινωνία πρέπει να ξέρει ότι η λειτουργία της γίνεται γνωστή μέσα από το διαδίκτυο με τη χρήση από έναν επώνυμο πολίτη- μέλος της ενός εργαλείου που λέγεται blog, twitter, facebook κλπ, σε κάθε άλλη μικρή κοινωνία του κόσμου. Και αυτή διαδικασία, αν γίνει κτήμα όλων, προσφέρει ανεκτίμητη πληροφορία και πρόκληση συμμετοχής, που δεν μπορεί να ελεγχθεί, παρά μόνον αν κάποιος ... κατεβάσει το διακόπτη!