RSS

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Με θέλεις πελάτη? Σε θέλω online!

σε θέλω... online

Ξενοδοχείο για διακοπές στο internet πρωτόψαξα πριν 5 χρόνια, όταν θα πήγαινα στη Ζάκυνθο. Τότε διαπίστωσα ότι για τις ενοικιαζόμενες βίλες του νησιού έβρισκα πολύ ελάχιστες πληροφορίες στο internet, έως καθόλου. Και φυσικά σε κανένα συγκρότημα δεν μπόρεσα να κάνω κράτηση on line!

Όταν ξαφνικά έπεσα πάνω στο Porta Del Mar (Ναι! Θα κάνω διαφήμιση γιατί το άξιζε και τότε και ελπίζω ακόμη να είναι καλά και αυτός και η οικογένεια του!) Ένα ελληνικό site (σε .com παρακαλώ) για ένα συγκρότημα κατοικιών στη Ζάκυνθο! Αυτό που βλέπετε και τώρα στο link , σήμερα εκσυγχρονισμένο με FB και όλα τα καλούδια των Social Media.

Τότε όμως το να βρεις ένα website τόσο καλό αλλά και απλό, απόλυτα κατατοπιστικό για το τι θα συναντήσεις (το μόνο ίσως συγκρότημα κατοικιών στη Ζάκυνθο που είναι πραγματικά μπροστά στη θάλασσα),με ημερολόγιο που σε ενημέρωνε ποια βίλα και πότε είναι ελεύθερη για να προγραμματίσεις κράτηση και προπάντων με βιβλίο επισκεπτών που μπορούσαν να γράψουν τις εντυπώσεις και τα σχόλια τους από τη διαμονή τους (και αυτά όλα προ booking.com) αν μη τι άλλο ήταν άξιο λόγου και ήταν αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιλογή μου.

Και δεν έπεσα έξω! Περάσαμε 10 υπέροχες μέρες με τον "Κυρ Τάση" και την γυναίκα του, με τους Ισραηλίτες, Ιταλούς και Αυστριακούς ενοίκους του. Όλοι ανεξαίρετα μας είπαν ότι έκλεισαν τις διακοπές τους απευθείας από το site! Κανείς μέσω γραφείου, κανείς με τηλέφωνο! Όλοι μα όλοι μέσω του site και με το paypal παρακαλώ!

Θα αναρωτηθείτε τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά 5 χρόνια μετά! Γιατί απλά οι διακοπές εκείνη τη χρονιά στη Ζάκυνθο ήταν ίσως οι καλύτερες της ζωής μου μέχρι τώρα. Αλλά και γιατί είδα πριν λίγες μέρες την πρωτοβουλία της Σοφίας και του Μανώλη και την χειροκρότησα με όλη μου την ψυχή. Τέτοιες πρωτοβουλίες χρειαζόμαστε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Τέτοιες πρέπει να στηρίξουμε εμείς οι πολίτες με όλο μας το είναι για να βοηθήσουμε κάθε Έλληνα που ασχολείται με τον τουρισμό, την ατμομηχανή - θέλουμε δε θέλουμε - της ελληνικής παραγωγής.

Κι όσο για αυτούς που λένε ότι "βρήκαν έναν έξυπνο τρόπο να βρουν πελάτες στην πλάτη μας" εγώ θα πω Μαγκιά τους! Εγώ βάζω πλάτη σε τέτοιες ιδέες. Όλοι μας πρέπει να βάζουμε! Όλοι μας πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες προσπάθειες. Είναι πολύ καλύτερα από το να ανεχόμαστε απάτες του ενός εκατομμυρίου και τελικά να μην απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες που απαιτούμε.

Ας πούμε λοιπόν σε όλους:  Σε θέλω online , αν με θες πελάτη!

Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Χορηγίες : Ας το ξανασκεφτούν


Είναι γνωστό στους αναγνώστες μου ότι ασχολούμαι και με το ερασιτεχνικό μπάσκετ όντας πρόεδρος στο ιστορικότερο αθλητικό σωματείο της πόλης μου, τον Οίακα Ναυπλίου. Τα δυο τελευταία χρόνια, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα σωματείο-πρότυπο, που θα στηρίζεται στην κοινή προσπάθεια όλων των μελών, αθλητών και προπονητών και θα φέρνει στο επίκεντρο το παιδί και τη σωστή αθλητική παιδεία που πρέπει να του παρέχεται.

Σε αυτή μας την προσπάθεια σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνεισφορές - υπο τη μορφή χορηγιών - γνωστών επιχειρηματιών της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Χωρίς την συμβολή τους το σωματείο μας δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, μια και η ετήσια δημόσια επιχορήγηση δεν ξεπερνά τα 1.850 ευρώ. Μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια ούτε αυτή η ασήμαντη επιχορήγηση έχει εκταμιευτεί, με αποτέλεσμα η όλη μας προσπάθεια να στηρίζεται αποκλειστικά στις συνδρομές των μελών και τις χορηγίες. Χρησιμοποιώντας τις πλέον σύγχρονες μεθόδους επικοινωνίας, μάρκετινγκ και προβολής ( Blog της ομάδας, Facebook κλπ) έχουμε καταφέρει να προσελκύσουμε αρκετούς επιχειρηματίες της πόλης, οι οποίοι βοηθούν έμπρακτα τη λειτουργία μας, με αμοιβαίο φυσικά όφελος.

Φαίνεται όμως πως αυτό το πολύ χρήσιμο εργαλείο των χορηγιών, αποφάσισε το Υπουργείο Οικονομικών να το αφαιρέσει από τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία. Στο επερχόμενο φορολογικό νομοσχέδιο καταργείται η έκπτωση της χορηγίας σε αθλητικό σωματείο από το φορολογητέο εισόδημα. Το πιο περίεργο είναι ότι αυτό καταργείται μόνο για τα αθλητικά σωματεία, ενώ δεν καταργείται (απλά περιορίζεται) για άλλα νομικά πρόσωπα και για την εκκλησία.

Δεν κατανοώ τη λογική αυτής της κατάργησης (όπως δεν κατανοώ και τη λογική της μη κατάργησης για την εκκλησία). Δεν έχω εικόνα για το τι "περίεργα" πράγματα μπορεί να έχουν γίνει με χορηγίες σε άλλα σωματεία. Ξέρω όμως ότι εμείς στον Οίακα χωρίς τις χορηγίες δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Και η κατάργηση τους στην ουσία θα μας οδηγήσει στο να αναγκαστούμε να αυξήσουμε τις συνδρομές των αθλουμένων στις ακαδημίες και τις συνδρομές των μελών. Και βέβαια θα μας εμποδίσει να θέσουμε ψηλότερους στόχους για τις ομάδες μας.

Δεν είμαι θιασώτης της αποκλειστικής κρατικής επιχορήγησης, αν και αυτή μέχρι σήμερα είναι εξευτελιστική, αν λάβει κανείς υπόψη του τα έσοδα του ΟΠΑΠ. Θεωρώ πως η εταιρική κοινωνική ευθύνη και η συνεργασία επιχειρήσεων και σωματείων με κοινό σκοπό την άθληση και τη σωστή αθλητική παιδεία της νεολαίας είναι ένα ζητούμενο, που στην Ελλάδα είναι ακόμη σε "παιδική ηλικία". Αν το Υπουργείο Οικονομικών θεωρεί ότι μέσα από τις χορηγίες προς ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία ξεπλένεται "μαύρο χρήμα" ή αν θεωρεί πως οι διαδικασίες είναι αδιαφανείς, δεν έχει παρά να βρει εκείνο το μηχανισμό που θα τις καταστήσει διαφανείς και αμοιβαία αποδεκτές. Ας θέσει σε τελική ανάλυση όρια χορηγίας, ανάλογα με τις δραστηριότητες του σωματείου, τον αριθμό των μελών του και των αθλητών του, τις κατηγορίες που παίζουν οι ομάδες τους. Ας βρει ένα σύστημα αξιολόγησης του πως τα σωματεία αξιοποιούν τα έσοδα από τις χορηγίες, ας θέσει κανόνες τήρησης σωστών βιβλίων από τις διοικήσεις των σωματείων, ας ελέγξει και ας διαγράψει τα "σωματεία-σφραγίδες" που χρησιμοποιούνται από κάποιους για "περίεργους" σκοπούς.

Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πρέπει και μπορεί να στηριχτεί στην ιδιωτική πρωτοβουλία, με διαφάνεια και όφελος για όλους, μα πρώτα και κύρια για τη νεολαία! Η -στην πράξη- κατάργηση των χορηγιών θα οδηγήσει τα σωματεία - κύρια της επαρχίας - στον αφανισμό. Αυτό φαίνεται πως στο Υπουργείο Οικονομικών δεν το έχουν αντιληφθεί. Ας ελπίσουμε ότι θα το αντιληφθούν σε αυτό του Πολιτισμού - Αθλητισμού και θα παρέμβουν ώστε να αποτραπεί αυτό το ολέθριο λάθος.

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Η πλατεία των ...(φιλ)ελλήνων μοτοσικλετιστών!


Αυτές τις μέρες η πόλη μας, το Ναύπλιο, όπως και κάθε επαρχιακή πόλη, γεμίζει επισκέπτες. Ειδικά το Ναύπλιο, λόγω της μικρής απόστασης από την πρωτεύουσα, προσελκύει και πολλούς φίλους της μοτοσικλέτας. Δε λέω, καλώς να έρθουν. Αλλά με απογοητεύουν γιατί θεωρούσα πάντα ότι οι φίλοι των δύο τροχών έχουν μια πιο προχωρημένη κουλτούρα και αισθητική. Δυστυχώς η συμπεριφορά τους, στον τρόπο που παρκάρουν τις μηχανές τους στην κυριολεξία όπου βρουν, καταρρίπτει πανηγυρικά την άποψη μου αυτή. Η εικόνα της Πλατείας Φιλελλήνων στο λιμάνι του Ναυπλίου είναι μια απόδειξη για αυτό.

Φυσικά ευθύνη φέρει και η τοπική τροχαία που ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Τι να κάνουμε? Εμείς οι Έλληνες θελουμε το ...βούρδουλά μας (πέρα από το Γερμανό μας)! Και βέβαια να συμβάλλει σε αυτό και η Δημοτική Αρχή! Σκέφτομαι, τόσο δύσκολο είναι να γίνει ένα πάρκιγκ μοτοσικλετών μέσα στο απέραντο πάρκιγκ του λιμανιού (το τρίτο μεγαλύτερο στην Ελλάδα, μετά το αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος και το ΟΑΚΑ)?

Η φωτογραφία από το cityofnafplio

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Deutschland ...


Η σημερινή πρωινή κουβέντα με φίλους στο facebook και στο twitter με αφορμή το άρθρο του Μητρόπουλου στα χτεσινά ΝΕΑ με έφτιαξε! Κύριοι είναι πλέον γεγονός! Ψιλοεπτωχεύσαμεν, αλλά μην το πείτε κανενός! Δεν χρειάζεται. Καθαρίζουν οι Γερμανοί για μας. Και καθαρίζουν με το manual! Γραμμή - γραμμή! Λέξη προς λέξη. Και μην τολμήσει κανείς να φέρει αντίρρηση γιατί τη γ*******σε!

Τώρα φυσικά θα περιμένατε με αφορμή αυτή την εισαγωγή να διαβάσετε παρακάτω κραυγές περί εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής υπερηφάνειας, λογίδρια για το πόσο αδικημένοι και ικανοί είμαστε εμείς οι Έλληνες, υποσχέσεις ότι δεν θα αφήσουμε την "ξένη πλουτοκρατία" να διαφεντέψει τον τόπο μας.

Λοιπόν εγώ λέω να την αφήσω τη γερμανική πλουτοκρατία να κάνει κουμάντο, μπας και δούμε άσπρη μέρα! Γιατί τούτη τη φορά αποδείξαμε πως είμαστε οι καλύτεροι πάνω στον πλανήτη στο να βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Μας φταίνε τα πάντα, αλλά δεν κάνουμε τίποτα να τα διορθώσουμε! Μας φταίνε όλοι οι άλλοι, γιατί μας επισημαίνουν αυτά, τα "πάντα" που εμείς λέμε ότι μας φταίνε, αλλά πάλι δεν κάνουμε τίποτα, ούτε αφήνουμε τους άλλους να κάνουν.Και τώρα που φτάνουμε στον πάτο, πάλι μας φταίει κάτι άλλο, εκτός από τον κακό μας τον καιρό.

Τώρα λοιπόν που φαίνεται πως τη σώσαμε (η μάλλον μας τη σώσανε) την παρτίδα, ας αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες κι ας αλλάξουμε πορεία. Ας γκρεμίσουμε συθέμελα τα πάντα κι ας στήσουμε την μικρή μας κοινωνία από την αρχή. Ας απορρίψουμε δομές και νοοτροπίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κι ας πιστέψουμε επιτέλους ότι πέρασαν δυο αιώνες από τότε και κάπως πρέπει να προχωρήσουμε, γιατί αλλιώς θα μας προσπεράσουν σε λίγο και οι Τούρκοι.

Νομίζετε ότι υπερβάλλω? Για πείτε μου αλήθεια, τι να αφήσουμε όρθιο? Το πώς αντιμετωπίζουμε την ιστορία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά? Το πως διαχειριζόμαστε το περιβάλλον στον τόπο μας? Το πως διοικούμε αυτή τη χώρα? Το τι και το πως παράγουμε? Το ποιες και ποιας ποιότητας υπηρεσίες προσφέρουμε? Η μήπως θεωρεί κάποιος ότι με το να φωνάζουμε σαν ΟΥΚάδες, θα επιβιώσουμε σαν Έθνος και εις βάρος άλλων?

Δουλειά λοιπόν! Τα κεφάλια μέσα τώρα! Οι Γερμανοί εγγυήθηκαν ότι δεν θα μας αφήσουν να πτωχεύσουμε! Χάρη μας κάνουν! Ας την κρατήσουμε! Κι ας καταλάβουμε ότι χρήμα μόνο από εκεί θα ξανάρθει! Γιατί όσοι δεν κατάλαβαν, και τα προηγούμενα 20 χρόνια, που υποτίθεται ότι ευημερούσαμε, από εκεί ερχόταν το χρήμα. Αλλά εμείς στα 10 ευρώ που μας έδιναν τα 7 τα τρώγαμε σε Mercedes, βίλες και κινητά! Και τώρα πάλι από εκεί θα ξανάρθει.

Ας φροντίσουμε τουλάχιστον τούτη τη φορά να το αξιοποιήσουμε σωστά και να μην βιαστούμε απλά να το βάλουμε στην τσέπη. Ας σχεδιάσουμε κάτι, ας βάλουμε στόχους, ας δείξουμε φιλότιμο κι ας βγάλουμε ταυτόχρονα μια περηφάνεια θετική και όχι για τα πανηγύρια και τις παρελάσεις μόνο.

Όχι για μας, για τα παιδιά μας!

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Ποιανού πολέμου ανάπηρος αλήθεια?

Όταν βλέπω τέτοια πράγματα σε αυτή τη χώρα, αισθάνομαι πολύ μαλάκας!

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Το blogging ταιριάζει σε Ανθρώπους.


"Δεν μου ταιριάζει τελικά το blogging" μου είπε μια καλή φίλη χτες και μου έδωσε μια απρόσμενη αφορμή για ένα ποστ εδώ στην "πίσω πλευρά" που έχω ψιλοαμελήσει.

Τι είναι αλήθεια το blogging και σε ποιον "ταιριάζει"? Πόσο σωστά χρησιμοποιούμε αυτή την υπηρεσία στο παγκόσμιο ιστό? Πόσο έχει επηρεαστεί το blogging από την εξάπλωση των υπόλοιπων social media και την τάση να μειώνουμε το κείμενο μέχρι και τους 140 χαρακτήρες?

Όντας πια κοντά έξι χρόνια "συνεργός" στην ελληνική μπλογκόσφαιρα νομίζω πως έχω την εμπειρία να εκφράσω μια άποψη. Όχι γιατί θέλω να ορίσω κάτι, αλλά γιατί θεωρώ πως κάποια πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους.

Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθώ ότι ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με την "ενέργεια" blogging. Όλοι ασχολήθηκαν επανειλημμένα με τον blogger. Πολλοί προσπάθησαν να του δώσουν χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν, να δημιουργήσουν κοινωνική (και συνάμα κινηματική) ομάδα με μέλη bloggers και με αυτόν τον τρόπο να τον κατατάξουν σε κοινωνικά επίπεδα και να τον κρίνουν θετικά ή αρνητικά (κύρια το δεύτερο). Άλλοι πάλι έδωσαν πρωτεύοντα ρόλο στην ιδιότητα του blogger στον χρήστη, ξεχνώντας την πραγματική του κύρια ιδιότητα του πολίτη-χρήστη του διαδικτύου, του επιστήμονα, του εργαζόμενου, της γυναίκας, του νεολαίου. Τέλος κάποιοι (και αυτοί σίγουρα σκόπιμα) ταύτισαν τον blogger με τον δημοσιογράφο-πολίτη, που είναι περισσότερο δημοσιογράφος (συχνά και κατ' επάγγελμα) και λιγότερο πολίτης, που δεν εξαρτιέται (δήθεν) από τα ΜΜΕ, αλλά που στην ουσία αναπαράγει (ίσως με έναν προσωπικό τρόπο) αυτά και μόνον αυτά που παράγουν τα ίδια τα ΜΜΕ στις διαδικτυακές εκφάνσεις τους.

Συμπέρασμα : Blogger γίνεσαι εύκολα! Και κατά την κρατούσα άποψη είναι ιδιότητα που σου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεσαι δημόσια, να πληροφορείς και να πληροφορείσαι, να επικοινωνείς και να ανοίγεις διάλογο, να δικτυώνεσαι και να συμμετέχεις.

Μάλιστα! Γίναμε Blogger! Και τώρα τι γράφουμε?

Τολμώ να πω (και θα μιλήσω μόνο για την Ελλάδα) ότι η πλειοψηφία των blogs αναμασάει χιλιομασημένη τροφή. Αναπαράγει (κάποιες φορές πετυχημένα, αλλά τις περισσότερες άχρωμα και άοσμα) ειδήσεις της καθημερινότητας που πλημμυρίζουν το διαδίκτυο και τα social media. Έτσι σήμερα αν googlάρεις ένα θέμα της επικαιρότητας, το βρίσκεις σε χιλιάδες επαναλήψεις (τις περισσότερες φορές το ίδιο κείμενο λέξη προς λέξη) μέσα σε blogs. Αυτή η απίστευτα "κουκουέδικη" λογική της -χωρίς κρίση- προπαγάνδας κάνει τα περισσότερα ελληνικά ιστολόγια να μην έχουν ταυτότητα, να μην ξεχωρίζουν στο παραμικρό (παρά μόνο στο theme, αν ξεχωρίζουν και σ' αυτό). Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και δεν είναι λίγες. Στο Reader μου έχω μια σειρά από αξιολογότατα ελληνικά ιστολόγια, στα οποία διαβάζω πραγματικά αυτό που κι εγώ θεωρώ ουσιαστικό και χρήσιμο ιστολογείν.

Αν ψάξουμε να βρούμε τον ορισμό του blogging θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία των online diaries της δεκαετίας του '90. Εκεί πιστεύω κρύβεται η ουσία για το τι είναι τελικά το blogging (ή καλύτερα τι θάπρεπε να είναι) και σε ποιον ταιριάζει. Θα πω λοιπόν πως το blogging μπορεί να καταλήγει στην έκφραση ενός είδους "δημοσιογραφίας", ενός ιδιότυπου ρεπορτάζ, μιας δημόσιας άποψης (κοινωνικοπολιτικής κλπ), αλλά η αφετηρία του πρέπει να είναι οι προσωπικές εμπειρίες και η προσωπική έμπνευση του συγγραφέα-blogger.

Το blogging είναι λοιπόν πριν από όλα έμπνευση. Έμπνευση προσωπική που προέρχεται από τα συνεχή ερεθίσματα της καθημερινότητας. Ερεθίσματα από την επαφή και την επικοινωνία των ανθρώπων, ερεθίσματα από την ενημέρωση, ερεθίσματα από την κίνηση μέσα σε μια πόλη, από την τριβή στη δουλειά και στο σπίτι, ερεθίσματα από τη σχέση και τον έρωτα. Ερεθίσματα από το κάθε τι σημαντικό ή ασήμαντο συμβαίνει στον περίγυρό μας. Έμπνευση που στηρίζεται σε όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις.

To blogging είναι στη συνέχεια έκφραση! Έκφραση προσωπική. Αποτύπωση στο "ηλεκτρονικό χαρτί" του ιστολογίου του συμπεράσματος που πλάθει το μυαλό (και συχνά και η καρδιά) από ένα προσωπικό ερέθισμα. Έκφραση μοναδική, πρωτότυπη, που χαρακτηρίζει τον blogger, που διαμορφώνει την ταυτότητα του ως πολίτη-χρήστη του διαδικτύου. Έκφραση που αποτυπώνει με σαφήνεια την ατομική θέση πάνω σε ένα γεγονός, ένα θέμα, μια κατάσταση.

Το blogging είναι αφορμή επικοινωνίας. Είναι πρόκληση διαλόγου. Είναι αποδοχή από τον blogger ότι, εφόσον τοποθετείται δημόσια, πρέπει να αποδεχτεί και την όποια κριτική, να σεβαστεί τη γνώμη των άλλων, να συζητήσει πάνω στην άποψη του, να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, να συμπληρώσει και να αναδείξει απόψεις πέρα από τη δική του.

Και τέλος το blogging είναι μνήμη. Γιατί η ημερολογιακή καταχώρηση κάθε post δημιουργεί μια αλληλουχία απόψεων και γεγονότων που μπορούν να δώσουν μια ολοκληρωμένη δημόσια εικόνα του ιστολόγου στους "παρατηρητές" του. Ο καθένας μπορεί να παρακολουθεί συνεχώς την πορεία του ανθρώπου-ιστολόγου, τη συνέπεια του ή την αναθεώρηση των απόψεων του, τα βιώματα του, το τι κάνει τελικά στη ζωή του και πως πορεύεται.

Εύλογα θα πει κάποιος "μα αυτά σήμερα μπορείς να τα κάνεις και μέσα από άλλα - πιο ευκολόχρηστα- social media, μέσα από το facebook, το twitter κλπ. Συμφωνώ εν μέρει.

Γιαυτό και το blogging τελικά μάλλον δεν ταιριάζει σε όλους. Γιατί το blogging προϋποθέτει τελικά, με βάση τα παραπάνω, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μια δίψα για επικοινωνία και διάλογο και τελικά ένα ταλέντο στο γράψιμο. Ταλέντο, όχι απαραίτητα τέτοιο που θα σε κάνει συγγραφέα, αλλά εμπιστοσύνη στην ουσία στο εαυτό σου, εμπιστοσύνη ότι αυτό που βιώνεις μπορείς να το μεταφέρεις με το δικό σου τρόπο σε ένα κείμενο και να τολμήσεις να το θέσεις σε δημόσια διαβούλευση, έστω και σε έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων.

Το blogging λοιπόν ταιριάζει σε Ανθρώπους με Α κεφαλαίο! Σε αυτούς που ζουν τη ζωή με όλη τους τη δύναμη. Σε αυτούς που ξέρουν να επικοινωνούν και να παρατηρούν. Σε αυτούς που έχουν τελικά κάτι να πουν. Και να ξέρουν ότι αυτό που θα "πουν" θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα "γραμμένο" στον ηλεκτρονικό καμβά του παγκόσμιου ιστού ... όσο αυτός θα υπάρχει!

Photos: Archigraphs.com

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Bring Me To Life


Το πρωτοάκουσα οδηγώντας στην autostrada της Ιταλίας. Ήταν η πρωτη φορά που άκουγα Evanescence. Από τότε το ακούω πολύ συχνά στο αυτοκίνητο, έχοντας την ένταση στο τέρμα και οδηγώντας στο όριο. Καλημέρα.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Εύγε Ελληναράδες μου!

Έχω καιρό να γράψω εδώ! Προέκυψε πολιτική επικαιρότητα και με τράβηξε στην ... "μπροστινή" μεριά! Σήμερα όμως έχω φορτώσει και - φορτωμένος -  έχω αποφασίσει να γράφω ... "πίσω"!
Δύο θεματάκια - με ένα ζήτημα και τα δύο στην ουσία - που καταδεικνύουν το μεγαλείο του ...Ελληνικού Έθνους τον 21ο αιώνα:


1. Καπνιστής είμαι! Και δεν μου πολυάρεσαν, λογικά, τα μέτρα στα μαγαζιά για το κάπνισμα, αν και το έχω βιώσει και αποδεχτεί πάρα πολλές φορές στο εξωτερικό. Περισσότερο όμως δεν μου αρέσει η μη εφαρμογή των νόμων. Μου αρέσει να καπνίζω, αλλα δεν μου αρέσει να ενοχλώ τους γύρω μου, αν αυτοί δεν καπνίζουν. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί δεν εφαρμόζεται ο  νόμος! Και ειδικά σε μεγάλα μαγαζιά που έχουν τις δυνατότητες, γιατί δεν γίνονται τα γυάλινα χωρίσματα (μόνο στο Βοξ στα Εξάρχεια και σε μια χαρτοπαικτική λέσχη στο Ναύπλιο το έχω δει) και δεν ορίζονται δωμάτια καπνιστών και μη καπνιστών? Φορτώνω να ρωτάω τα γκαρσόνια "επιτρέπεται το κάπνισμα?" και να παίρνω απαντήσεις του τύπου "φυσικά και επιτρέπεται" ή "έλα καλέ , ποιος νόμος?" και από την άλλη  , να μια ταμπελάρα στην πόρτα  "απαγορεύεται αυστηρά το κάπνισμα" !!!! Με εκείνο το "αυστηρά" γελάω!


2. Μπλόκα στους δρόμους! Άλλο ανέκδοτο! Δεν θα εξετάσω εδώ το ζήτημα των αιτημάτων των αγροτών - έχω φυσικά άποψη - γιατί δεν είναι το θέμα μου. Όμως αυτοί οι κύριοι είναι μερικές φορές αστείοι. Όπως αστείοι ήταν χθες που, όπως άκουσα, άνοιξαν τα μπλόκα για να περάσουν οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων! Τι σόι αλληλεγγύη είναι αυτή τώρα, μπορεί να μου την εξηγήσει κανείς? Να αφήνεις τους κάφρους να πάνε να σπάσουν και να δείρουν (που και αυτό απαγορεύεται βάσει νόμου, αλλά όπως είπαμε "ποιος νόμος?") την ώρα που εμποδίζουν την διακίνηση τροφίμων και καυσίμων (τέτοιες κρύες μέρες)!

Εύγε απανταχού Ελληναράδες μου! Δείξτε μας πόσο μπροστά θέλετε να πάει αυτός ο τόπος! Και εσείς κύριοι της "νέας εξουσίας" που διαδεχτήκατε τη "νέα διακυβέρνηση". Πως περιμένετε να παραμείνετε αξιόπιστοι απέναντι στους πολίτες? Αφού σε αυτά τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα έχετε αυτή τη νοοτροπία και συμπεριφορά, τι να φανταστώ τώρα εγώ για οικονομία και ανάπτυξη, για πράσινη ανάπτυξη και ... κολοκύθια τούμπανα!