Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 1973 5.30 το απόγευμα. Όπως κάθε Τρίτη και Παρασκευή, κατεβαίνουμε με τον πατέρα μου, με το τρόλεϋ από το Παγκράτι στη Μετσόβου, δίπλα στο Μουσείο για τα γερμανικά μου. Το τρόλεϋ Νο2 "Παγκράτι- Κυψέλη", γεμάτο κόσμο, σταματάει λίγο πριν στρίψει στην Πατησίων. Δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο. Το πλήθος είναι μεγάλο μπροστά στο Πολυτεχνείο και έχει κλείσει το δρόμο.
" Κατεβαίνουμε, πάμε με τα πόδια" μου λεει ο πατέρας.
Προσπαθούμε να περάσουμε μέσα από τον κόσμο. Σχεδόν αδύνατο. Φτάνουμε στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Έχουμε καθυστερήσει στο μάθημα.
"Στάσου" μου λεει ο πατέρας και πάει στο περίπτερο να πάρει μια κούτα τσιγάρα.
Προχωράμε μπροστά στην πόρτα της Πατησίων.
"Πάμε λίγο μέσα να βρούμε τη Μάγδα"
Πρώτη φορά που μπαίνω στο χώρο. Ανεβαίνουμε από την αριστερή πλευρά τις σκάλες του κτιρίου της αρχιτεκτονικής και μπαίνουμε στο αίθριο. Στο βάθος ακούμε κόσμο. Προχωράμε. Μπαίνουμε στην αίθουσα με τον ραδιοφωνικό σταθμό. Σε μια άκρη η Μάγδα συζητάει με καποιους. Ο πατέρας μου τη φωνάζει και της δινει τα τσιγάρα. Αυτή με αγκαλιάζει, με φιλά στο μάγουλο και μου ψιθυρίζει : "τι θες εσύ εδώ μικρέ επαναστάτη?"
Φεύγουμε. Γυρίζουμε σπιτι. Με τα πόδια μέχρι την Χαριλάου Τρικούπη και απο εκεί με Λεωφορείο της Μεταμόρφωσης. Άδειο! Κάθομαι μπροστά δίπλα στην τεράστια μηχανή που βουίζει, απέναντι στο οδηγό. Πάντα μου άρεσε εκεί.
Νύχτα της 17ης προς 18η Νοεμβρίου. Στις τρεις η ώρα κτυπάει η πόρτα. Είναι η Μαγδα δακρυσμένη και με πρησμένα μάτια από τα δακρυγόνα. Θέλει να κρυφτεί σπίτι, γιατί τους κυνηγάνε οι μπάτσοι! Κάθομαι δίπλα της στο κρεβάτι μέχρι το πρωί! Μου λέει όλη την ιστορία της εξέγερσης. Τη ρωτάω : "μα γιατί τσακώνονται Έλληνες με Έλληνες?"
Σάββατο πρωί στο σχολείο στην Εράσμιο. Ο Δάσκαλος πάει πέρα δώθε μέσα στην τάξη, δεν μας κάνει μάθημα! Εμείς αμίλητοι, περίεργοι, τρομαγμένοι. Κάποια στιγμή δεν κρατιέται και ανάβει τσιγάρο. Γυρίζει προς το μέρος μας και λέει : " αγαπητά μου παιδιά ! Ποιος από σας μπορεί να μου πει τι σημαίνει Ψωμί-Παιδεία- Ελευθερία"? Σηκώνω το χέρι με θράσσος!
"Κύριε ! Νομίζω πως είναι τρια πράγματα που σήμερα δεν έχουμε. Και είναι κακό να μην τα έχουμε! Έτσι μου είπε χθες βράδυ η ξαδέρφη μου"
1 σχόλιο:
Στο τέλος δάκρυσα...
Δημοσίευση σχολίου