Το blogging ταιριάζει σε Ανθρώπους.

"Δεν μου ταιριάζει τελικά το blogging" μου είπε μια καλή φίλη χτες και μου έδωσε μια απρόσμενη αφορμή για ένα ποστ εδώ στην "πίσω πλευρά" που έχω ψιλοαμελήσει.

Τι είναι αλήθεια το blogging και σε ποιον "ταιριάζει"? Πόσο σωστά χρησιμοποιούμε αυτή την υπηρεσία στο παγκόσμιο ιστό? Πόσο έχει επηρεαστεί το blogging από την εξάπλωση των υπόλοιπων social media και την τάση να μειώνουμε το κείμενο μέχρι και τους 140 χαρακτήρες?

Όντας πια κοντά έξι χρόνια "συνεργός" στην ελληνική μπλογκόσφαιρα νομίζω πως έχω την εμπειρία να εκφράσω μια άποψη. Όχι γιατί θέλω να ορίσω κάτι, αλλά γιατί θεωρώ πως κάποια πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους.

Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθώ ότι ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με την "ενέργεια" blogging. Όλοι ασχολήθηκαν επανειλημμένα με τον blogger. Πολλοί προσπάθησαν να του δώσουν χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν, να δημιουργήσουν κοινωνική (και συνάμα κινηματική) ομάδα με μέλη bloggers και με αυτόν τον τρόπο να τον κατατάξουν σε κοινωνικά επίπεδα και να τον κρίνουν θετικά ή αρνητικά (κύρια το δεύτερο). Άλλοι πάλι έδωσαν πρωτεύοντα ρόλο στην ιδιότητα του blogger στον χρήστη, ξεχνώντας την πραγματική του κύρια ιδιότητα του πολίτη-χρήστη του διαδικτύου, του επιστήμονα, του εργαζόμενου, της γυναίκας, του νεολαίου. Τέλος κάποιοι (και αυτοί σίγουρα σκόπιμα) ταύτισαν τον blogger με τον δημοσιογράφο-πολίτη, που είναι περισσότερο δημοσιογράφος (συχνά και κατ' επάγγελμα) και λιγότερο πολίτης, που δεν εξαρτιέται (δήθεν) από τα ΜΜΕ, αλλά που στην ουσία αναπαράγει (ίσως με έναν προσωπικό τρόπο) αυτά και μόνον αυτά που παράγουν τα ίδια τα ΜΜΕ στις διαδικτυακές εκφάνσεις τους.

Συμπέρασμα : Blogger γίνεσαι εύκολα! Και κατά την κρατούσα άποψη είναι ιδιότητα που σου δίνει τη δυνατότητα να εκφράζεσαι δημόσια, να πληροφορείς και να πληροφορείσαι, να επικοινωνείς και να ανοίγεις διάλογο, να δικτυώνεσαι και να συμμετέχεις.

Μάλιστα! Γίναμε Blogger! Και τώρα τι γράφουμε?

Τολμώ να πω (και θα μιλήσω μόνο για την Ελλάδα) ότι η πλειοψηφία των blogs αναμασάει χιλιομασημένη τροφή. Αναπαράγει (κάποιες φορές πετυχημένα, αλλά τις περισσότερες άχρωμα και άοσμα) ειδήσεις της καθημερινότητας που πλημμυρίζουν το διαδίκτυο και τα social media. Έτσι σήμερα αν googlάρεις ένα θέμα της επικαιρότητας, το βρίσκεις σε χιλιάδες επαναλήψεις (τις περισσότερες φορές το ίδιο κείμενο λέξη προς λέξη) μέσα σε blogs. Αυτή η απίστευτα "κουκουέδικη" λογική της -χωρίς κρίση- προπαγάνδας κάνει τα περισσότερα ελληνικά ιστολόγια να μην έχουν ταυτότητα, να μην ξεχωρίζουν στο παραμικρό (παρά μόνο στο theme, αν ξεχωρίζουν και σ' αυτό). Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και δεν είναι λίγες. Στο Reader μου έχω μια σειρά από αξιολογότατα ελληνικά ιστολόγια, στα οποία διαβάζω πραγματικά αυτό που κι εγώ θεωρώ ουσιαστικό και χρήσιμο ιστολογείν.

Αν ψάξουμε να βρούμε τον ορισμό του blogging θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ιστορία των online diaries της δεκαετίας του '90. Εκεί πιστεύω κρύβεται η ουσία για το τι είναι τελικά το blogging (ή καλύτερα τι θάπρεπε να είναι) και σε ποιον ταιριάζει. Θα πω λοιπόν πως το blogging μπορεί να καταλήγει στην έκφραση ενός είδους "δημοσιογραφίας", ενός ιδιότυπου ρεπορτάζ, μιας δημόσιας άποψης (κοινωνικοπολιτικής κλπ), αλλά η αφετηρία του πρέπει να είναι οι προσωπικές εμπειρίες και η προσωπική έμπνευση του συγγραφέα-blogger.

Το blogging είναι λοιπόν πριν από όλα έμπνευση. Έμπνευση προσωπική που προέρχεται από τα συνεχή ερεθίσματα της καθημερινότητας. Ερεθίσματα από την επαφή και την επικοινωνία των ανθρώπων, ερεθίσματα από την ενημέρωση, ερεθίσματα από την κίνηση μέσα σε μια πόλη, από την τριβή στη δουλειά και στο σπίτι, ερεθίσματα από τη σχέση και τον έρωτα. Ερεθίσματα από το κάθε τι σημαντικό ή ασήμαντο συμβαίνει στον περίγυρό μας. Έμπνευση που στηρίζεται σε όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις.

To blogging είναι στη συνέχεια έκφραση! Έκφραση προσωπική. Αποτύπωση στο "ηλεκτρονικό χαρτί" του ιστολογίου του συμπεράσματος που πλάθει το μυαλό (και συχνά και η καρδιά) από ένα προσωπικό ερέθισμα. Έκφραση μοναδική, πρωτότυπη, που χαρακτηρίζει τον blogger, που διαμορφώνει την ταυτότητα του ως πολίτη-χρήστη του διαδικτύου. Έκφραση που αποτυπώνει με σαφήνεια την ατομική θέση πάνω σε ένα γεγονός, ένα θέμα, μια κατάσταση.

Το blogging είναι αφορμή επικοινωνίας. Είναι πρόκληση διαλόγου. Είναι αποδοχή από τον blogger ότι, εφόσον τοποθετείται δημόσια, πρέπει να αποδεχτεί και την όποια κριτική, να σεβαστεί τη γνώμη των άλλων, να συζητήσει πάνω στην άποψη του, να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, να συμπληρώσει και να αναδείξει απόψεις πέρα από τη δική του.

Και τέλος το blogging είναι μνήμη. Γιατί η ημερολογιακή καταχώρηση κάθε post δημιουργεί μια αλληλουχία απόψεων και γεγονότων που μπορούν να δώσουν μια ολοκληρωμένη δημόσια εικόνα του ιστολόγου στους "παρατηρητές" του. Ο καθένας μπορεί να παρακολουθεί συνεχώς την πορεία του ανθρώπου-ιστολόγου, τη συνέπεια του ή την αναθεώρηση των απόψεων του, τα βιώματα του, το τι κάνει τελικά στη ζωή του και πως πορεύεται.

Εύλογα θα πει κάποιος "μα αυτά σήμερα μπορείς να τα κάνεις και μέσα από άλλα - πιο ευκολόχρηστα- social media, μέσα από το facebook, το twitter κλπ. Συμφωνώ εν μέρει.

Γιαυτό και το blogging τελικά μάλλον δεν ταιριάζει σε όλους. Γιατί το blogging προϋποθέτει τελικά, με βάση τα παραπάνω, μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μια δίψα για επικοινωνία και διάλογο και τελικά ένα ταλέντο στο γράψιμο. Ταλέντο, όχι απαραίτητα τέτοιο που θα σε κάνει συγγραφέα, αλλά εμπιστοσύνη στην ουσία στο εαυτό σου, εμπιστοσύνη ότι αυτό που βιώνεις μπορείς να το μεταφέρεις με το δικό σου τρόπο σε ένα κείμενο και να τολμήσεις να το θέσεις σε δημόσια διαβούλευση, έστω και σε έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων.

Το blogging λοιπόν ταιριάζει σε Ανθρώπους με Α κεφαλαίο! Σε αυτούς που ζουν τη ζωή με όλη τους τη δύναμη. Σε αυτούς που ξέρουν να επικοινωνούν και να παρατηρούν. Σε αυτούς που έχουν τελικά κάτι να πουν. Και να ξέρουν ότι αυτό που θα "πουν" θα μείνει για πάντα ανεξίτηλα "γραμμένο" στον ηλεκτρονικό καμβά του παγκόσμιου ιστού ... όσο αυτός θα υπάρχει!

Photos: Archigraphs.com